Showing posts with label Richard Brooks. Show all posts
Showing posts with label Richard Brooks. Show all posts

Thursday 21 February 2013

Phallic Domination in the 70s Hollywood


سلطه در هالیوودِ دهه هفتاد: در جستجوی آقای گودبار (1977)
زنانگي و مكافات
ان کاپلان
ترجمۀ كتايون يوسفي

همان‌طور که مالی هسکل و دیگران به درستی به آن اشاره کرده‌اند، از اواسط دهۀ 1960 و هم‌زمان با آغاز جنبش زنان دو دسته فیلم در سینمای تجاری آمریکا ظهور کرده و غالب شد. گروه اول برای طفره رفتن از مسائل مرتبط با تفاوت جنسیتی، زنان را کاملاً از فیلم حذف کرد (فیلم‌هایی که به buddy-buddy يا رفيقِ [مرد] جون‌جوني شناخته می‌شوند) و گروه دوم، وقتی که دیگر اجتناب از این مشکلات ممکن نبود، خشونت و تجاوز به زنان را نشان داد. زمینه ظهور این دسته دوم را فیلمی چید که با آنکه در زمان نمايشش، در 1960، متهم به نمایش غیر ضروریِ سادیسم شد، اکنون بسیار جلوتر از زمان خود تلقی می‌شود: تامِ چشم‌چران اثر مایکل پاول. این فیلم شاید بیش‌تر از هر فیلم دیگری تلاش نیروی مردسالاری برای خنثی کردن تهدیدِ وارد از جانب زن را می‌نمایاند؛ تلاشی که یا به شکل کنترل او توسط نیروی gaze بود (نمونه: كاميل اثر جرج کیوکر)؛ یا بت ساختن از او (نمونه: ونوس موطلايي اثر جوزف فون اشترنبرگ) و یا قتل او (نمونه: بانويي از شانگهاي اثر اورسن ولز).

Wednesday 4 May 2011

Best Film Jazz Scores#2

بهترين موسيقي هاي متن جاز تاريخ سينما، دو


در كمال خونسردي (ريچارد بروكس، 1967)  كوئينسي جونز
يكي از متهورانه‌ترين فيلم‌ها و موسيقي‌هاي دهه 1960 در بازسازي ماجراي دو قاتلي كه در كمال خونسردي خانواده‌اي را قتل عام كردند. كوئينسي جونز در كمال حيرت (و خونسردي) از ساز خنثاي باس براي اجراي تم‌هايي اصلي فيلم استفاده كرده كه با اجراي خارق‌العادۀ ري براون عرق سردي بر پيشاني بيينده مي‌نشاند. جونز در طول فيلم تنها به جاز اكتفاء نمي‌كند و از موسيقي‌ كانتري، بلوز و حتي سازهاي هندي هم در تركيب فيلم استفاده مي‌كند.

به قطعۀ «كاغذ اعدام» از موسيقي متن در كمال خونسردي گوش كنيد